کہانی
سٹیٹس
کوٹھی ورگے گھر وچ ہر چیز سلیقے نال جُڑی ہوئی سی۔نویں ڈیزائن دے چائینی فرنیچر دے نال وُڈورک میچنگ طریقے نال کرایا گئیا سی۔تھاں تھاں تے فینسی فانوس گھر دی رونق نوں چار چن لاندے پئے سن۔ گھر دے فرش نوں وی ایرانی قالیناں نال دلہن وانگ سجایا گئیا سی۔کوٹھی دے گیٹ چ وڑدیاں سار ای چِٹّی نویں نکور کار پارک کیتی ہوئی سی۔ایس محل ورگی کوٹھی دی مالک سٹھّاں ستّراں سالاں دی مختاراں بیگم سی۔جیہڑی آودے اک پتّر تے دھی دے نال ایتھے پچھلے ویہیاں سالاں توں ریہندی پئی سی۔جدوں اوہندے سر دے سائیں نے اوہلا کیتا تاں اوہنے وگڑے حالات دا مرداں وانگ مقابلہ کیتا تے أودے بچیاں دی پرورش کیتی۔کیوں جے اوہ أپ وی محکمہ تعلیم وچ چنگے عہدے تے لگی سی۔ایس لئی اوہنے أودے بچیاں نوں وی سرکاری نوکری کروا دتی۔تے ہولی ہولی اوہناں دے حالات بہتر توں بہتر ہون لگ پۓ۔ہن اوہناں دے کول لوڑ دی ہر شئے سی جیہڑی کسے وی صاحبِ حثیت بندے کول ہوندی اے۔اوہناں نے چار چھیلڑ أودے أودے ناں دے بنکاں وچ وی رکھواۓ ہوئے سی۔
مختاراں بیگم نوں نوکری توں ریٹائیر ہوئیاں دس سال ہو گئے سی۔اوہ ہن زیادہ وقت گھر وچ ای گزار دی یاں کسے ادبی سماجی اکٹھ جاندی أندی سی۔گھر دے خرچ نوں ہن پُتّر وڈّی دھی کلثوم نے چکیا ہویا سی۔اوہناں دے انگ ساک تاں اجے وی غربت دی چکّی وچ ای پِسئے ہوئے سن۔جد کہ اوہناں أودے رہن سہن ملن ورتن تے سٹیٹس چوکھا اُچّا رکھیا ہویا سی۔ہن سماجی ادبی محفلاں وچ آنا جانا تے وڈیاں وڈیاں کاراں دیاں لمیاں لمیاں سیراں اوہناں دلے لہو وچ رچ گئیاں سن۔
کلثوم ہُن تیہاں ورہیاں نوں اپڑ رہی سی تے اوہدے سِر دے والاں وچ تھاں تھاں تے چاندی دا قدرتی کم وکھالی دیندا سی۔اوہ اجے تیکر کنواری بیٹھی سی۔اوہناں دے کِنیاں ای رشتے داراں ترلا ماریابھئی اوہناں دی گل بات ہو جایے پر کوٹھی والیاں دی سوچ تے اسٹیٹس اگے اوہناں دی دال ای نہ گلدی۔اوہ وچارےاوہناں دیاں گلاں سن کے آودیاں عزتاں بچاندے اوتھوں نکلدے تے فیر اودھر دا کدے مونہہ نہ کردے۔جے کوئی اوہناں دے اسٹیٹس دا ساک لبھدا تاں مُنڈے دے رنگ ڈھنگ تے اوہندی تھوڑی تعلیم پاروں جواب دے چھڈدے۔ایسے طراں ای ورھے لنگھدے ر ہے۔ ہُن کلثوم دے والاں وچ چاندی دے نقش و نگار پُھل بُوٹے صاف وکھالی دیندے سن۔جنہوں اوہ امپورٹیڈ ہیر کلران نال چمکاندی ۔چہرے تے جھریاں وی پین لگ پئیاں سن جنہاں نوں ون سونیاں کریماں نال ہر ویلے لکاوندی پر دنیا دی ہر اک شے ہوون دے باوجود اوہ آودے اندر پیدا ہون والے رُکھے پن نوں نہیں لکا سکدی سی۔جیہڑا کہ اوہندیاں اکھاں چوں صاف وکھالی ایندا سی۔
اج وی وچولن اک گھر والیاں نوں اوس کوٹھی چ رشتے لیئی لیائی ہوئی سی۔پروہنیاں لئی چاء پانی دا انتظام کیتا گئیا۔پہلاں عام گلاں ہوئیاں تے فیر رشتے بارے گلاں ہون لگ پئیاں ۔میرا پُتّر تاں زیادہ باہر ای ہوندااے۔سال چھ مہینے بعد کینیڈا توں آندا اے۔مہینہ دو مہینے رہندااے فِر ٹُر جاندا اے۔مُنڈے دی ماں نے اپنے پُتّر دا تعارف کرایا۔مُنڈے دیاں بھیناں کلثوم دے نال دوجے کمرے وچ بیٹھیاں ہوئیاں سن۔مختیاراں بیگم نے وی آودی دھی کلثوم بارے دسیا۔بھئی اوہ پڑھی لِکھی تے سرکاری نوکری کردی اے۔خیر ایس طراں ای کلاں باتاں وچ دو گھینٹے ٹپ گئے۔رشتے دا معاملہ گول مول ای رہیا۔جدوں وچولن اوہناں نوں لے کے باہر جاون لگی تاں مختیار بیگم نے اوس وچولن نوں آکھیا بھئی ایہناں نوں دسیں اساں کُڑی نوں جہیز ودھیرا دینا اے۔مائی وچولن جیہڑی کہ پہلاں وی کئی رشتے لیا لیا کے تھکی ہوئی سی ۔سڑدی بلدی مختیار بیگم نوں بولی بیگم صاحبہ سامان ودھیرا دینا اے تاں کیہ اے کُڑی دی عمر وی تاں ودھیرے سامان وانگر ای ہو رہی اے ناں۔ ایہ لفظ آکھدیاں ہوئیاں اوہ مائی وچولن ذرہ وی نہیں سنگی سی۔
کہانی کار
سلیم آفتاب سلیم قصوری
No comments:
Post a Comment