ਗ਼ਜ਼ਲ غزل
مینوں عشق ہُلارے دیوے
منگدا چن ساں تارے دیوے
ਮੈਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਹੁਲਾਰੇ ਦੇਵੇ
ਮੰਗਦਾ ਚੰਨ ਸਾਂ ਤਾਰੇ ਦੇਵੇ
جِس لئی کیتا قرباں سب کُجھ
سُکھ دی تھاں دُکھ سارے دیوے
ਜਿਸ ਲਈ ਕੀਤਾ ਕੁਰਬਾ ਸਭ ਕੁਝ
ਸੁੱਖ ਦੀ ਥਾਂ ਦੁੱਖ ਸਾਰੇ ਦਿੰਦੇ
میتھوں دُکھ ایہ چک نہیں ہوندے
میرے وَسوں بھارے دیوے
ਮੈਥੋਂ ਦੁੱਖ ਐ ਚੱਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ
ਮੇਰੇ ਵਸੋਂ ਭਾਰੇ ਦੇਵੇ
اَمرت سمجھاں میں پِی جاواں
میٹھے پاویں خارے دیوے
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮਝਾਂ ਮੈਂ ਪੀ ਜਾਵਾਂ
ਮਿੱਠੇ ਭਾਵੇਂ ਖ਼ਾਰੇ ਦੇਵੇ
جِند تاں سولی ٹنگی میری
سوچاں کون سہارے دیوے
ਜਿੰਦ ਤਾਂ ਸੂਲੀ ਟੰਗੀ ਮੇਰੀ
ਸੋਚਾਂ ਕੌਣ ਸਹਾਰੇ ਦੇਵੇ
اوہدے باہجھوں دل نہ لگدا
دَس ہاں کون نظارے دیوے
ਉਹਦੇ ਬਾਜੋਂ ਦਿਲ ਨਾ ਲੱਗਦਾ
ਦਸ ਹਾਂ ਕੌਣ ਨਜ਼ਾਰੇ ਦੇਵੇ
یارا اُہ تاں ماڑا لگدا
جہڑا روز خسارے دیوے
ਯਾਰਾ ਉਹ ਤਾਂ ਮਾੜਾ ਲੱਗਦਾ
ਜਿਹੜਾ ਰੋਜ਼ ਖਸਾਰੇ ਦੇਵੇ
میں انصاؔری صدقے اُس توں
جہڑا ساہ اُدھارے دیوے
ਮੈਂ ਅਨਸਾਰੀ ਸਦਕੇ ਉਸ ਤੋਂ
ਜਿਹੜਾ ਸਾਹ ਉਧਾਰੇ ਦੇਵੇ
اشتیاق انصاری نارووال
ਇਸ਼ਤਿਆਕ ਅਨਸਾਰੀ ਨਾਰੋਵਾਲ
No comments:
Post a Comment