چڑھدے پنجاب دے نامور چترکار تے شاعر ہردرشن
سنگھ سوہل ہراں دی اک غزل:
ورھدے ساؤن چھراٹے وٹاں ونڈیاں ڈھا گئے ۔
رنگلے دیش پنجاب سانجھاں دے موسم آ گئے ۔
دھرتی ماں تیری تے میری سانجھی اے پر ،
کی ہویا جے شاطر کالی لیک پا گئے ۔
اُس نالوں وی ودھکے سکیاں وَیر کمایا ،
جیہڑے ساڈی سانجھی ہِکّ تے تار لا گئے ۔
روس چین امریکہ بن کے مَوت سوداگر ،
آپنا سَودا ویچ اساں گھر لانبو لا گئے ۔
تیری میری سانجھ کِسے توں ڈھاہ نہ ہوئی ،
عقلاں دے انھے جو ربّ دے گھر ہی ڈھا گئے ۔
راوی تے ستلج دے پانی دسیا ای ہونے،
دیش نوں لیڈر تے کرسانی قرضے کھا گئے ۔
ماں بولی تاں ساڈی ونڈ نہ سکیا کوئی ،
مہِک ہواواں ونڈن والا زور لا گئے ۔
پنچھی پانی بدل تارے ٹپّ سرحداں ،
دھرتی پَیلاں امبریں جھرمٹ پاؤن آ گئے ۔
بابا نانک شیخ فرید تے بلھے شاہ دی ،
بانی اتے رباب الٰہی گیت گا گئے ۔
سُنے جالندھر نِتّ بولدا تیرے ویہڑے/پنڈوں،
وجّدے گیت لاہوروں جیہڑے سانوں بھاء گئے ۔
تیرے ابو دا ابو تے میرا دادا ،
امبرسر دی چھنجھ وچّ گھیچر نوں ڈھاہ گئے۔
خوب وٹائیاں چُنّیاں رام کَور اتے رحیماں ،
اللہ رکّھا تے گربکھشا پگّ وٹا گئے ۔
سُٹّ بندوقاں سرحداں تے پھلّ اگائیے ،
بیتی رتّ نفرت دی امن دے موسم آ گئے ۔
سانجھی عید دوالی سانجھے ہون مشاعرے ،
ساؤن مہینہ سوہل شاعر تیاں لا گئے ۔
ہردرشن سوہل
۹۴۱۷۱۳۰۶۲۲
No comments:
Post a Comment