غزل
نِکّے نِکّے واکاں دے وِچ ، وڈے چاواں ورگے
ڈاڈھے چنگے لگدے نے ایہ، بول دُعاواں ورگے
ساری دنیا گھمّ گھما کے ، ویکھ لئی ہے آپاں
اَیپر کدھرے لبھدے ہے نہ ، ساک بھراواں ورگے
انھی دَوڑ 'چ بندہ جد وی، ہپھ کے ہے بہِ جاندا
لبھدَے فیر گواچے ہوئے ، رِشتے چھاواں ورگے
پیجے برگر ونّ سونے کھانے ہور بتھیرے،
پردیشاں وچ کون کھواؤندَے، پُھلکے ماواں ورگے
بھورا ماسہ دابے تھلّے ، تاپ چڑا جو لَیندے
جھٹّ بدلدے ویکھے نے میں، شخس ہواواں ورگے
پیار محبت ہُندا ہے بس ، جیون لئی خوشحالی
نتّ دے روسے ، جھورے ہُندے ، گھور سزاواں ورگے
پیار دے رنگاں دے وچ سبھ نوں، اوہ تاں رنگ نے دِندے
جِتھے ہُندے سجن غزلاں تے کوتاواں ورگے
بھٹکن اندر 'جیت' کدے وی ، کوئی حلّ نہ ہُندا
چپّ چپیتا بہِہ جا حیلے پھُرن سجھاواں ورگے
امرجیت سنگھ جیت
No comments:
Post a Comment